تبدیل سند عادی به سند رسمی

مقررات قانونی مربوط به تنظیم سند رسمی در آن رعایت شده باشد.

سند رسمی زمانی ارزش و اعتبار خواهد داشت که مفاد آن بر اساس مقررات قانونی تنظیم شده باشند. به همین جهت، اگر مأمور رسمی و صالح قانون سند را امضا کند، به این معناست که آن سند قانونی بوده و از ارزش و اعتبار یک سند رسمی برخوردار است.

در ماده ۱۲۹۳ قانون مدنی نیز اشاره شده است که «هرگاه سند به‌وسیله یکی از مأموران رسمی تنظیم اسناد تهیه شده لیکن مأمور صلاحیت تنظیم آن سند را نداشته و یا رعایت ترتیبات مقرره قانونی را در تنظیم سند نکرده باشد، سند مزبور در صورتی که دارای امضا یا مهر طرف باشد، عادی است.» با توجه به این ماده، اگر حتی یکی از ویژگی‌هایی که ذکر شد در تنظیم سند رعایت نشده باشد، آن سند به عنوان یک سند عادی محسوب می‌گردد.

همان‌طور که در بخش تعریف سند عادی و سند رسمی گفتیم، هر سندی که این ویژگی‌ها را داشته باشد به عنوان یک سند رسمی شناخته می‌شود و همچنین به صورت بلعکس هر سندی که این ویژگی‌ها را نداشته باشد، یک سند عادی محسوب می‌شود. روزانه افراد بسیاری در زندگی روزمره خود با امضای یک برگه کاغذ یک سند عادی تنظیم و آن را ثبت می‌کنند.

یکی از رایج‌ترین نوع سند عادی در بین مردم، قولنامه می‌باشد. قولنامه سندی است که در ابتدای خریداری ملک بین فروشنده و خریدار تنظیم می‌شود و توسط هر دو طرف امضا می‌گردد. هدف از تنظیم این سند مشخص کردن ویژگی‌های ملک، هزینه انتقال ملک، مشخصات فروشنده و خریدار، شرایط انتقال ملک، روش‌های پرداخت و غیره می‌باشد. یکی از موارد مهمی که می‌توان در قولنامه به آن اشاره کرد، شرایط فسخ می‌باشد. بندی در قولنامه تعریف می‌شود که به موجب آن اگر فروشنده یا خریدار بخواهند قولنامه را فسخ کنند، ملزم به پرداخت غرامت به طرف مقابل هستند.